Welkom op de website van Kloosterkapel Sibrandahûs

Kloosterkapel Sibrandahûs zondag 23 april 2023       

                    ‘Something Else’: identiteit en originaliteit

Dat in de naam van de band ‘Something Else’ alleen de voornaam van zangeres Else van der Greft voorkomt, betekent niet, dat de andere bandleden een ondergeschikte rol spelen. Integendeel! Roelof Wagenaar (gitaar), Niels Broekema (basgitaar), Jan Roorda (toetsen, zang) en Sido Wagenaar (drums, percussie, zang) zijn, zoals zondagmiddag in de Kloosterkapel van Sibrandahûs bleek, allemaal stevige pijlers onder de bandmuziek.
Van een zwakke of zwakkere schakel is geen sprake bij deze formatie, die zo’n  vijf jaar oud is, en inmiddels een geheel eigen sound heeft ontwikkeld. Een sound, die de verschillende nummers een zekere mate van gelijkvormigheid verleent en tegelijkertijd de originaliteit ervan staande houdt.
Het repertoire bestaat uit eigen en geleend materiaal en de zangteksten worden afwisselend in het Fries, Nederlands en Engels gezongen.
Met haar aankondigingen van en haar zangparticipatie in elk nummer gaf Else haar stembanden er zondagmiddag flink van langs. Gelukkig bezit zij een stevige stem, die hoog en laag en alles er tussenin aankan, en wist zij haar teksten met een meer dan aangenaam geluid te presenteren.
In de meerstemmige passages stonden Jan Roorda en Sido Wagenaar haar terzijde en hun mannenstemmen matchten perfect met de vrouwenstem.
Omdat Else tijdens haar zang, op een enkele uitzondering na, ook steeds de gitaar hanteerde, maakte zij deel uit van het instrumentaal ensemble, dat veel meer deed dan alleen begeleiden.
De voortreffelijke muzikanten zorgden voor boeiende intro’s en ingenieuze intermezzi en werkten collectief en constructief aan elk muzikaal bouwwerkje.
Uit ieders afzonderlijke instrument kwamen de mooiste klanken en deze gingen telkens op in het fraaie ensemblespel, waarin af en toe het Hammondorgelgeluid de nodige nostalgie opwekte.
Zowel het tempo als het volume van het repertoire lag over het algemeen hoog. Zelfs bij het verdrietige liefdeslied ‘Tomorrow’.
Aan Engelstalige nummers passeerden verder onder andere ‘Not surprised’, ‘Along the way’, ‘Therapy’ en ‘Loving you’ de revue. In het Nederlands werd ‘Heel veel hebben’ (Grof Geschut) gezongen en in het Fries kwamen ‘Underweis’, ‘Mear as oars’, ‘Bliuw hjir stean’ en ‘Ferline tiid’ voorbij.
Een uitermate rustig en bijna statisch nummer was ‘Digging deep’. Hierin geen opzwepend ritme, maar wel teksten en tonen, die aandacht vroegen en zeker verdienden.
‘Something Else’ trad dit seizoen als laatste groep op in de Kloosterkapel en zette met veel enthousiasme een punt achter de concertserie.   
Met ‘Something tot talk about’ van Bonnie Raitt nam de band afscheid van het publiek, dat op deze wijze stof tot napraten kreeg.

Rennie Veenstra

 

 

 

Kloosterkapel Sibrandahûs zondag 11 september 2022

Seunnenga en Seun: ontmoeting van uitersten

Wie zondagmiddag in de Kloosterkapel te Sibrandahûs het optreden van Jankobus Seunnenga zowel voor als na de pauze meemaakte, zal ongetwijfeld versteld hebben gestaan van de haast niet te rijmen uitersten in deze artiest.
Seunnenga begon het eerste deel van het eerste concert van de Kloosterkapelserie onder zijn eigen naam met op muziek gezette gedichten uit zijn nieuwe gedichtenbundel (met cd) ‘Slijp Steen’ en kreeg bij de vertolking daarvan assistentie van Dick Vestdijk (viool) en Joop van der Linden (trombone).
“We moeten goed op elkaar letten, want we spelen vandaag voor het eerst samen”, zei Jankobus, die de meeste zang voor zijn rekening nam en de gitaar hanteerde. Misschien was het als grapje bedoeld, maar het samenspel verliep inderdaad niet altijd zoals het hoorde. Er waren misplaatste dissonanten en soms onzekere momenten.
Het karakter van de meeste nummers was op het klagende af, met een daarbij behorend traag tempo, en het luisteren ernaar was nogal vermoeiend, of het nu over vakantie, een zomeravond, een vluchteling dan wel de liefde ging.
‘Marian’ sprong er wat mij betreft uit. Met name het fraaie refrein bekoorde en daarin waren de muzikanten beslist op hun best.
Na de pauze stond Seunnenga als Seun op het podium en werd hij geflankeerd door de muzikanten Julian Dijkstra (gitaar, banjo, zang) en Sander Veldman (cajón).
Als ‘Deun van Seun’ maakten ze er gedrieën, maar vaak ook met trombonist Joop van der Linden erbij, een waar muziekfeest van, compleet met lalala-gezang, gejodel en gefluit.
In rap tempo en met veel vrolijkheid en schwung trakteerden ze het publiek op nummers als ‘Zoek de zon op’, ‘Vaar je mee op de Waddenzee’, ‘Gib mir den Wodka, Anuschka’, ‘Holderdebolder, we hebben een koe op zolder’, Herman moest naar Brada’ en ‘Madammen met een bontjas’.
Stuk voor stuk nummers om bijna niet stil bij te kunnen blijven zitten. Wat een verschil met het luisterprogramma van voor de pauze!
De banjo, bij toerbeurt bespeeld door Julian en Jankobus, deed wonderen bij deze muziek en de gelegenheidstrombonist speelde alsof hij nooit anders had gedaan.
In de refreinen hielp het publiek een handje, maar omdat er maar een handjevol publiek aanwezig was, konden de muzikanten in dit geval geen woorden of zinnen aan anderen overlaten.
Geen probleem, ze kweten zich hoor- en zichtbaar vol enthousiasme en energie van hun muzikale taak.
RENNIE VEENSTRA